09.09.2018, 20:27
Znalazłem taki artykuł:
Tynk gipsowy nakłada się dużo szybciej, a ściana jest gładka i gotowa do malowania już po czternastu dniach. Gorzej z jego odpornością na uszkodzenia. Tynk cementowo-wapienny jest trwalszy, ale ściana ma chropowatą fakturę i wymaga wygładzenia. Który z nich lepiej sprawdzi się w naszym domu?
Tynk gipsowy oraz tynk tradycyjny, czyli cementowo-wapienny, to dwa najczęściej stosowane produkty do wykańczania ścian wewnątrz budynku. Każdy ma swoje wady i zalety, które czynią je bardziej lub mniej popularnymi.
Tynk tradycyjny a tynk gipsowy – wady i zalety
– To, co odróżnia tynk tradycyjny od gipsowego, to z pewnością gładkość ściany po nałożeniu tynku – mówi Jan Pilch, przedstawiciel firmy Greinplast w Rzeszowie. – Tynk tradycyjny to mieszanka wapna, cementu, wody i piasku. I to właśnie zawarte w nim kruszywo sprawia, że po jego nałożeniu ściana ma lekko chropowatą fakturę, która nie każdemu może się podobać. Aby ją wygładzić, musimy położyć szpachlę. Tynki gipsowe natomiast pozwalają uzyskać powierzchnię gładką niczym lustro. Jednak to, co uznawane jest za ich wielką zaletę, przy wykańczaniu może być dużym utrudnieniem. Zdarza się bowiem, że w trakcie malowania wałek się po tej powierzchni ślizga, a farba nie chce się trzymać. W tej sytuacji również potrzebna będzie szpachla.
Odporność na uszkodzenia mechaniczne
Dość istotną różnicą obydwu rodzajów tynku, jest ich wytrzymałość oraz odporność na uszkodzenia mechaniczne. – Zdecydowanie bardziej trwałe są powierzchnie pokryte tynkiem tradycyjnym – wyjaśnia specjalista. – Przy próbie uderzenia w ścianę cementowo-wapienną, większość rzeczy odbija się, nie pozostawiając znaku uderzenia.
Inaczej jest w przypadku ściany pokrytej tynkiem gipsowym, gdzie istnieje duże ryzyko, że po uderzeniu na ścianie pozostanie wgłębienie lub wyszczerbienie. Tynki gipsowe nie powinny być stosowane w miejscach, gdzie będą nieustannie narażone na uszkodzenia mechaniczne – w garażach, warsztatach itd.
Wodoodporność a mikroklimat
Tynk cementowo-wapienny jest bardzo odporny na wilgoć, a ze względu na odpowiedni układ kruszyw oraz obecność wapna jest też paroprzepuszczalny. Jego wysoka wodoodporność powoduje, że może być stosowany w pomieszczeniach „mokrych” tj. łaźnie, baseny czy suszarnie. Ponadto ma wysokie pH, co czyni go odpornym na korozję mikrobiologiczną.
Tynki gipsowe w przeciwieństwie do tynku tradycyjnego chłoną wilgoć, co w odpowiednich warunkach – przy małej wilgotności – sprzyja utrzymywaniu w pomieszczeniu przyjaznego człowiekowi mikroklimatu. – Gorzej jest w sytuacji, gdy ten rodzaj tynku położony jest na ścianach pomieszczenia, w którym panuje bardzo duża wilgoć np. w łazience – uczula Jan Pilch. – Jeśli pochłonie on za dużo wody, mogą na ścianach pojawić się grzyby i pleśnie. Ponadto, stałe, naprzemienne nawilżanie i wysychanie ściany prowadzić może do pęcznienia i łuszczenia się powierzchni, co wygląda nieestetycznie i wymaga naprawy.
Nakładanie tynku gipsowego i pracochłonność
– Nakładanie tynku gipsowego jest szybsze i mniej pracochłonne niż pokrywanie ściany tynkiem tradycyjnym, ponieważ nakładamy tylko jedną warstwę – wyjaśnia specjalista. – Rozrobioną zaprawę nanosi się ręcznie lub maszynowo, a następnie wygładza i wyrównuje ewentualne nierówności. Można te czynności wykonać w ciągu jednego dnia.
W przypadku tynku wapiennego tej pracy jest znacznie więcej, ponieważ nakładamy dwie warstwy. Najpierw podkładową tzw. szpryc, a dopiero na niej warstwę właściwą. Ponadto, po nałożeniu tynku wapienno-cementowego w pomieszczeniu powinna być utrzymywana optymalna temperatura, by tynk nie wysychał zbyt szybko i nie popękał. W porównaniu z tynkiem gipsowym, który wysycha po 14 dniach, w tym przypadku kolejne czynności, takie jak malowanie, możemy wykonać dopiero po 28 dniach.
Tynk gipsowy nakłada się dużo szybciej, a ściana jest gładka i gotowa do malowania już po czternastu dniach. Gorzej z jego odpornością na uszkodzenia. Tynk cementowo-wapienny jest trwalszy, ale ściana ma chropowatą fakturę i wymaga wygładzenia. Który z nich lepiej sprawdzi się w naszym domu?
Tynk gipsowy oraz tynk tradycyjny, czyli cementowo-wapienny, to dwa najczęściej stosowane produkty do wykańczania ścian wewnątrz budynku. Każdy ma swoje wady i zalety, które czynią je bardziej lub mniej popularnymi.
Tynk tradycyjny a tynk gipsowy – wady i zalety
– To, co odróżnia tynk tradycyjny od gipsowego, to z pewnością gładkość ściany po nałożeniu tynku – mówi Jan Pilch, przedstawiciel firmy Greinplast w Rzeszowie. – Tynk tradycyjny to mieszanka wapna, cementu, wody i piasku. I to właśnie zawarte w nim kruszywo sprawia, że po jego nałożeniu ściana ma lekko chropowatą fakturę, która nie każdemu może się podobać. Aby ją wygładzić, musimy położyć szpachlę. Tynki gipsowe natomiast pozwalają uzyskać powierzchnię gładką niczym lustro. Jednak to, co uznawane jest za ich wielką zaletę, przy wykańczaniu może być dużym utrudnieniem. Zdarza się bowiem, że w trakcie malowania wałek się po tej powierzchni ślizga, a farba nie chce się trzymać. W tej sytuacji również potrzebna będzie szpachla.
Odporność na uszkodzenia mechaniczne
Dość istotną różnicą obydwu rodzajów tynku, jest ich wytrzymałość oraz odporność na uszkodzenia mechaniczne. – Zdecydowanie bardziej trwałe są powierzchnie pokryte tynkiem tradycyjnym – wyjaśnia specjalista. – Przy próbie uderzenia w ścianę cementowo-wapienną, większość rzeczy odbija się, nie pozostawiając znaku uderzenia.
Inaczej jest w przypadku ściany pokrytej tynkiem gipsowym, gdzie istnieje duże ryzyko, że po uderzeniu na ścianie pozostanie wgłębienie lub wyszczerbienie. Tynki gipsowe nie powinny być stosowane w miejscach, gdzie będą nieustannie narażone na uszkodzenia mechaniczne – w garażach, warsztatach itd.
Wodoodporność a mikroklimat
Tynk cementowo-wapienny jest bardzo odporny na wilgoć, a ze względu na odpowiedni układ kruszyw oraz obecność wapna jest też paroprzepuszczalny. Jego wysoka wodoodporność powoduje, że może być stosowany w pomieszczeniach „mokrych” tj. łaźnie, baseny czy suszarnie. Ponadto ma wysokie pH, co czyni go odpornym na korozję mikrobiologiczną.
Tynki gipsowe w przeciwieństwie do tynku tradycyjnego chłoną wilgoć, co w odpowiednich warunkach – przy małej wilgotności – sprzyja utrzymywaniu w pomieszczeniu przyjaznego człowiekowi mikroklimatu. – Gorzej jest w sytuacji, gdy ten rodzaj tynku położony jest na ścianach pomieszczenia, w którym panuje bardzo duża wilgoć np. w łazience – uczula Jan Pilch. – Jeśli pochłonie on za dużo wody, mogą na ścianach pojawić się grzyby i pleśnie. Ponadto, stałe, naprzemienne nawilżanie i wysychanie ściany prowadzić może do pęcznienia i łuszczenia się powierzchni, co wygląda nieestetycznie i wymaga naprawy.
Nakładanie tynku gipsowego i pracochłonność
– Nakładanie tynku gipsowego jest szybsze i mniej pracochłonne niż pokrywanie ściany tynkiem tradycyjnym, ponieważ nakładamy tylko jedną warstwę – wyjaśnia specjalista. – Rozrobioną zaprawę nanosi się ręcznie lub maszynowo, a następnie wygładza i wyrównuje ewentualne nierówności. Można te czynności wykonać w ciągu jednego dnia.
W przypadku tynku wapiennego tej pracy jest znacznie więcej, ponieważ nakładamy dwie warstwy. Najpierw podkładową tzw. szpryc, a dopiero na niej warstwę właściwą. Ponadto, po nałożeniu tynku wapienno-cementowego w pomieszczeniu powinna być utrzymywana optymalna temperatura, by tynk nie wysychał zbyt szybko i nie popękał. W porównaniu z tynkiem gipsowym, który wysycha po 14 dniach, w tym przypadku kolejne czynności, takie jak malowanie, możemy wykonać dopiero po 28 dniach.